---

---

વિધાતા કરે એ જ સત્ય વચન, બાકી બધું ફોક,
મોટા મંચ પર ઠગારા ગુરૂજીઓ કરે ઠોકમ ઠોક,

બધા સંપ્રદાય ને વાડા, મૂર્ખ સાધુ સંતોના અખાડા,
કૂપમંડૂક બધા કુવામાં ને પાછળ પડે અંધ લોક,

કુકર્મો આચરી ઘણા ગુરૂજીઓ થયા છે અલોપ,
ઘેલા ભક્તજન આપ્યા કરે એને લીલાનો ઓપ,

ગમાર ગાદીપતિ કર્યા કરે લુંટાતી સંસ્કૃતિનો શોક,
કોણ કહે કે ખુદ સજ્જન બની તારા ગાંડપણને રોક,

મંદિરો બાંધવા હંમેશા મુકતો રહે માગણીઓની પોક,
અલ્યા આખા બ્રહ્માંડના ધણીને તું દાન દઈશ ચોક?

ચૈતન્યને ચિત્ત ધરે, ‘હૃષી’ કહે ખરો જ્ઞાની ચેલા ના કરે,
પરમાત્માને પામ્યા પછી શા કામના લક્ષ્મી ને લોક?!,

પૂર્વજન્મના  પાપે   ભલે   એમનો  કુમતિ  તરફ  ઝોક,
‘હૃષી’,  આપ  ના  કરો  આ  અબુધો  ને  કશી   રોકટોક.

---

---

In order to reach to the right destination, one needs to continue the journey in the right direction, right? Unfortunately most of the people know the destination but still keep walking in the wrong direction, sometimes knowingly and sometimes unaware.  I guess, any sane person will know that the God is neither residing in any Temple ( or any place of worshiping based on person’s faith or ‘psychological disease ‘ the way I call it ) nor reachable by any rubbish rituals.  But still people keep doing what they are doing like zombies and stubbornly refuse to let the light come in.  No wonder that there exists a class of conman who is constantly fleecing such flaccid fools because of their inherent fear and greed. Well, who am I to wake up such dummies when they like to remain dead. I’m just sitting with Almighty sipping coffee and enjoying the circus.