---

---

મનુષ્યના બધા મનઘડંત વિચાર પર હસો,
વ્યર્થ સંબંધોના ભજવાતા કિરદાર પર હસો

માગતા ફરતા બધા દરિદ્રોના દીદાર પર હસો,
જશ ખાટી કરાતા જાતના પ્રચાર પર હસો,

ધર્મ, સમાજ ને વર્ણના આ વાડા પર હસો,
વિચારી શકો તો માનસપટના આ ખાડા પર હસો,

સુકાયેલી સમજણની આ સંકુચિતતા પર હસો,
ક્ષણિક જીવનની આ ભ્રામક સ્થિરતા પર હસો,

આકાશ, જળ ને જમીનના આ ભાગલા પર હસો,
કલ્પિત સિમાઓના ગણાતા દાખલા પર હસો,

પરમાત્મા બિરાજે હૃદયમાં, જો અહમથી આઘા ખસો,
જાણીને ખુદને, જો તમે તમારી જાત પર હસો,

---

---

Why so serious?
Not being able to laugh genuinely is very serious condition. And not even being able to smile is fetal state of stale self. Stop, relax and think, you will probably come to the conclusion that most of the things you fret about are not worth losing the sanity. But anyway, only sane will understand, enjoy and smile. For 99.9999999…% of population any kind of advice is futile.  
For enlightened beings, there is always a feeling of eternal joy and nothing else. Try to be Sthitpragnya 🙂